Στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά. Δεν είναι είδηση, δεν είναι τίτλος, δεν είναι κομμάτι της «δουλειάς». Εί

Στη Γάζα σκοτώνουν παιδιά. Δεν είναι είδηση, δεν είναι τίτλος, δεν είναι κομμάτι της «δουλειάς». Εί
.....................................ψωμι - παιδεία - ελευθερία
"Σκέφτομαι πως αυτά τα τρία συστατικά πρέπει νά 'χει η ζωή: το μεγάλο, το ωραίο και το συγκλονιστικό. Το μεγάλο είναι να βρίσκεσαι μέσα στην πάλη για μια καλύτερη ζωή. Όποιος δεν το κάνει αυτό, σέρνεται πίσω απ' τη ζωή. Το ωραίο είναι κάθε τι που στολίζει τη ζωή. Η μουσική, τα λουλούδια, η ποίηση. Το συγκλονιστικό είναι η αγάπη. Νίκος Μπελογιάννης
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
«Πολιτεία που δεν έχει σαν βάση της την παιδεία, είναι οικοδομή πάνω στην άμμο».

Αδαμάντιος Κοραής (1748 – 1833)

γιατρός και φιλόλογος, από τους πρωτεργάτες του νεοελληνικού διαφωτισμού.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Το υπουργείο Παιδείας αποφάσισε οριστική απόλυση της καθηγήτριας που έπιασε τον γιο του Σαμαρά να αντιγράφει

Την απόλυση της εκπαιδευτικού που είχε πιάσει πριν από ενάμισι χρόνο τον γιο του πρωθυπουργού, Αντώνη Σαμαρά, να αντιγράφει αποφάσισε το ΚΥΣΔΕ.
Το Κεντρικό Υπηρεσιακό Συμβούλιο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης γνωμοδότησε για την απόφαση και επικύρωσε την απόλυση της καθηγήτριας του Κολεγίου Αθηνών η οποία είχε πιάσει τον γιο του πρωθυπουργού πριν από ενάμισι χρόνο.

Η εκπαιδευτικός, με 21 χρόνια υπηρεσίας, είχε βρεθεί υπό απόλυση από τον Ιούνιο του 2012 όταν και συνέλαβε τον γιο του πρωθυπουργού και είχε ασκήσει αγωγή κατά του κολεγίου ζητώντας να κηρυχθεί άκυρη η απόλυσή της.
Με την υπόθεση ασχολήθηκε και το ΚΥΣΔΕ, το οποίο αποφάσισε να μείνει η κατάσταση ως έχει, καθώς δεν υπήρχαν αρκετά στοιχεία για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους του Κολεγίου.
Η απόφαση προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση της ΟΙΕΛΕ η οποία εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«Πέντε ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα το ΚΥΣΔΕ έκανε ένα πρώιμο δώρο στην πρωθυπουργική οικογένεια, στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και στους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων. Κατόπιν άνωθεν εντολών (;) και με παράνομη σύνθεση (την οποία είχαν αλλοιώσει, αποβάλλοντας τους αιρετούς της ΟΙΕΛΕ) οι τρεις διορισμένοι από τον Υπουργό Παιδείας δημόσιοι «λειτουργοί» - μέλη του ΚΥΣΔΕ αποφάσισαν να «εκτελέσουν» την εκπαιδευτικό Ευφροσύνη Μπουλούτα, απολύοντάς την με το πρόσχημα ότι «δεν είχαν αρκετά στοιχεία» για να αποδείξουν ότι υφίσταται θέμα καταχρηστικής άσκησης του δικαιώματος της καταγγελίας σύμβασης εκ μέρους της διοίκησης του Κολλεγίου Αθηνών. Με λίγα λόγια το ΚΥΣΔΕ θεωρεί πως μια εκπαιδευτικός με 21 έτη υπηρεσίας, που είχε αξιολογηθεί θετικά από τη διοίκηση του σχολείου, απολύθηκε «όλως τυχαίως» και επελέγη «συμπτωματικά» μέσα από εκατοντάδες συναδέλφους της προς απόλυση λίγες ημέρες αφού συνέλαβε τον υιό του πρωθυπουργού να αντιγράφει!
Με την κυνικότητα επαγγελματιών τα διορισμένα μέλη του ΚΥΣΔΕ δεν χρειάστηκαν πολύ ώρα για να ξεμπερδέψουν με την αποστολή τους. Απέρριψαν με συνοπτικές διαδικασίες, τόσο το αίτημα της εκπαιδευτικού για αναβολή της διαδικασίας τη Δευτέρα, ώστε να παραστεί ο νομικός της εκπρόσωπος Γ. Κατρούγκαλος, όσο και τα αιτήματα εξαίρεσής τους που είχαν κατατεθεί και ανακοίνωσαν την κατάπτυστη απόφασή τους. Αποφάσισαν ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν οι ίδιοι, (ενώ είχαν αποφασίσει την αποβολή των «ενοχλητικών» της ΟΙΕΛΕ) για να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» έργο τους.
Η απόφαση του ΚΥΣΔΕ έχει ιστορική σημασία και θα επιφέρει δραματικές συνέπειες στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αποτελεί κατ' ουσίαν υπογραφή συμβολαίου θανάτου για χιλιάδες ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και χαριστική πράξη για τους σχολάρχες. Με αυτόν τον τρόπο ανάβει το πράσινο φως σε όλα τα υπηρεσιακά συμβούλια της εκπαίδευσης να απολύουν χωρίς έλεγχο όλους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που προτείνονται από τον ιδιοκτήτη ενός σχολείου προς απόλυση.
Αποφάσισαν μόνοι τους ότι δεν πρέπει να εξαιρεθούν!!!!
Η απόφαση του εκτελεστικού αποσπάσματος του ΚΥΣΔΕ ήταν η χαριστική βολή, όχι μόνο σε μια γενναία εκπαιδευτικό που απολύθηκε, επειδή έπραξε το χρέος της, αλλά για ολόκληρη την εκπαίδευση. Θυσιάζει στο βωμό της αναλγησίας, της αλαζονείας και της αυταρχικότητας του πρωθυπουργού και του αδελφού του, Προέδρου του Κολλεγίου, μια εργαζόμενη, πετώντας την στον Καιάδα της εξαθλίωσης. Αποδεικνύει ότι κάποιοι θεσμοί στη χώρα δεν λαμβάνουν αποφάσεις με βάση τους νόμους, αλλά με βάση το δίκαιο του ισχυρού.
Η ΟΙΕΛΕ δεν πρόκειται να αφήσει έτσι την υπόθεση. Θα χρησιμοποιήσει κάθε πολιτικό και ένδικο μέσο για να ανατρέψει την απόφαση της παράνομης σύνθεσης του ΚΥΣΔΕ. Η δικαιοσύνη και οι θεσμοί που λειτουργούν ακόμη σ' αυτό τον τόπο θα δώσουν την απάντηση σε όσους θεωρούν ότι η πολιτική και οικονομική ισχύς τους επιτρέπουν να βιάζουν το Σύνταγμα, τους νόμους και τα δημόσια αγαθά».

Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014

Για τη «ματαιοδοξία της επανάστασης»



Του Αλέξανδρου Ζαχιώτη*


Οι αναφορές που γίνονται το τελευταίο διάστημα στη Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ από διάφορα κυρίαρχα μέσα παρουσιάζουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Κάτω από την επιφάνεια ειρωνικών σχολίων, χυδαιοτήτων, επιθέσεων της μονταζιέρας κι άλλων συναφών, η αντιμετώπιση της νεολαίας του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μιας πολιτικής οργάνωσης που καθόλου δε μοιάζει με τέτοια μάλιστα, βρίσκει τη συνισταμένη της σε αυτό που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «ματαιοδοξία της επανάστασης»: μια επίμονη προσπάθεια να μας πείσουν πως όλη η «ενοχλητική» κινηματική δραστηριότητά κι η ριζοσπαστική πολιτική τοποθέτηση αυτής της οργάνωσης είναι ένα καλοστημένο κόλπο και μια κακοστημένη φάρσα μαζί.
Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται σαν Ιανός: από τη μία διαθέτει τα «μωρά του Αλέξη», όμορφα κορίτσια πλήρως συμβιβασμένα με το ρόλο τους μες στην κοινωνία (να είναι τα «μωρά» ενός ισχυρού άνδρα – ρόλο που οι άνδρες της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ υποκριτικά αρνούνται για τον εαυτό τους, σύμφωνα με το Δημήτρη Δανίκα) κι από την άλλη διαθέτει τον «αφάνα φοιτητή», που με την επαναστατική του εμφάνιση, απλώς αναπαράγει τα αιώνια κλισέ της επαναστατικής μυθοπλασίας, τουλάχιστον σ’ επίπεδο εικόνας, με την αφάνα του, την ντουντούκα του και την υψωμένη του γροθιά. 
Αυτά στο επίπεδο της εικόνας, όπου το κόλπο έχει στηθεί καλά. Γιατί στο επίπεδο του λόγου περνάμε στη φάρσα, καθώς η νεολαία μοιάζει τελείως «παραστρατημένη» με το να υπερασπίζεται μετανάστες και αναρχικούς τρομοκράτες, να φαντασιώνεται εφόδους στον ουρανό, σαν κακό ριμέικ του Κουφοντίνα (;), σύμφωνα με το Στέφανο Κασιμάτη της Καθημερινήςκι άλλα τέτοια κωμικοτραγικά. Πάλι καλά που ο Σταύρος Θεοδωράκης «έσωσε το κύρος της» με το να κάνει την πάρα πολύ εύστοχη παρατήρηση πως οι φοιτητές της νεολαίας είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι για το πολιτικό τους καθήκον, ώστε τη στιγμή που τρώνε ξύλο αγωνιούν για το πραγματικό ζητούμενο, δηλαδή το βουλευτή που είναι μαζί τους κι ότι αυτό συνεπάγεται.
Πίσω απ’ όλες αυτές τις, περισσότερο ή λιγότερο χυδαίες, ασυναρτησίες κρύβεται μια πραγματική αδιαλλαξία όλων αυτών των απολογητών του συστήματος, να συμβιβαστούν με οτιδήποτε δε φαίνεται να χωρά στα μέτρα τους. Κοινή συλλογιστική τους συνισταμένη είναι η εμπεδωμένη απόρριψη κάθε δυνατότητας ανατροπής, η «ματαιοδοξία της επανάστασης», η αντίληψη ότι τα πάντα τα έχουμε δει κι άρα μπορούμε να τα ερμηνεύσουμε και να τα κατατάξουμε στον ατέρμονα κύκλο των ανούσιων προσπαθειών ν’ αλλάξουν τα πράγματα. Αυτή η στάση είναι καθόλα δικαιολογήσιμη. Είναι αποτέλεσμα του δεσίματος που έχουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι με την κυρίαρχη ιδεολογία, δέσιμο βαθιά ιδεολογικό κι αυτό, με όλη την υλικότητα που έχει η ιδεολογία. Δέσιμο που στενεύει κάθε δυνατότητα κριτικής ματιάς στα πράγματα: οι ίδιοι άνθρωποι που οικτίρουν την ελαφρομυαλιά των «νεόκοπων επαναστατών» της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, αποπνέουν με τη γραφή τους ένα φανατισμό πλήρως αναντίστοιχο της ψυχραιμίας την οποία επικαλούνται.
Απ’ όλους αυτούς, εκτιμώ ότι τουλάχιστον ο Δημήτρης Δανίκας θα έχει υπόψιν του το αριστούργημα του Billy Wielder, τη Λεωφόρο της Δύσης. Σε αυτή λοιπόν την ταινία, το τραγικό πρόσωπο καθόλου δεν είναι ο νεαρός δημοσιογράφος με το άδοξο τέλος. Το πραγματικά τραγικό πρόσωπο είναι η Gloria Swanson, στο ρόλο της ξεπεσμένης πρώην κινηματογραφικής σταρ, που καταδικάζει το σινεμά ότι έγινε «πολύ μικρό για να τη χωρέσει», και που τη στιγμή που ετοιμάζεται για το κοντινό της, ο φακός, αργά αλλά σταθερά, απομακρύνεται απ’ αυτήν.
Με την ίδια λοιπόν έννοια, τα τραγικά πρόσωπα των στιγμιοτύπων των τελευταίων ημερών δεν είναι οι επιζώντες μετανάστες από το έγκλημα στο Φαρμακονήσι, δεν είναι οι μαζικά προσαχθέντες φοιτητές της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, ούτε ο σύντροφός μας που συνελήφθη. Η πραγματικά επαναστατική κίνηση είναι εκείνη που ξεριζώνει τ’ αυτονότητα της παλιάς κοινωνίας για να βάλει στη θέση τους τ’ αυτονόητα του κόσμου που έρχεται. Όσο πιο βαθιά στερεωμένα είναι αυτά τ’ αυτονόητα που προσπαθεί να ξεριζώσει, τόσο περισσότερος κόπος χρειάζεται. Αλλά αυτός ο κόπος δεν έχει τίποτα το τραγικό πάνω του. Αντίθετα, ο κόπος των διανοούμενων (;) και των γραφιάδων της κυρίαρχης ιδεολογίας να μας πείσουν ότι τίποτα δε θ’ αλλάξει ποτέ, έχει όλη την τραγικότητα της αναντιστοιχίας κάποιου με την εποχή που ζει. Την τραγικότητα της μάταιης προσπάθειας να πείσει και τους υπόλοιπους ότι δεν είναι αυτός που έχει μείνει πίσω, αλλά οι άλλοι που τό ΄χουν χάσει και νομίζουν ότι μπορούν να τον προσπεράσουν. 

Η φωτογραφία είναι του Άγγελου Καλοδούκα.