ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
111.jpg
*
Πάνω από 30.000 άνθρωποι έδωσαν το «παρών» στη μεγάλη συναυλία αλληλεγγύης για την Ηριάννα στο πάρκο Γουδή, η οποία παραμένει φυλακισμένη μετά την κάθειρξη 13 ετών που της επιβλήθηκε με μοναδικό στοιχείο ένα υποτιθέμενο αποτύπωμα.
Η ανταπόκριση των πολιτών ξεπέρασε κάθε προσδοκία χθες βράδυ. Γι’ αυτό ένα μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τα δικαστικά έξοδα, τα οποία υπερκαλύφθηκαν, και τα υπόλοιπα χρήματα θα δοθούν σε πρόσφυγες και κρατούμενους.
Ανάμεσα στα τραγούδια το πλήθος φώναζε συνθήματα με κεντρικό «To πάθος για τη λευτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά». «Ποιων η δικαιοσύνη το δίκιο θα δικάσει, «Κάτω τα χέρια από τις ζωές μας», «Εμείς επιλέγουμε με ποιους θα ζήσουμε», «Ενάντια στην ποινικοποίηση των κοινωνικών σχέσεων και στο καθεστώς εξαίρεσης» έγραφαν τα πανό.
Κορυφαία στιγμή της συγκλονιστικής βραδιάς ήταν η σύμπραξη των Γιάννη Αγγελάκα, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Δημήτρη Αποστολάκη και Δημήτρη Μυστακίδη. Η εξαιρετική τετράς έπαιξε ρεμπέτικα γιατί αυτά, όπως και η Ηριάννα, «κυνηγήθηκαν από τις δομές εξουσίας», είπε ο Θανάσης.
Έτσι είχαμε την ευκαιρία να τους απολαύσουμε να ερμηνεύουν Μάρκο Βαμβακάρη, «Όσοι γινούν πρωθυπουργοί», «Τα μπλε παράθυρα», «Βεργούλες», και Ανέστη Δελιά: «Ο πόνος του πρεζάκια». Στη συνέχεια βέβαια ο Παπακωνσταντίνου δεν γινόταν να μην πει τον «Πεχλιβάνη» και ο Αγγελάκας το «Όταν χαράζει».
Ιδιαίτερα μοναδική ήταν εμφάνιση του μεγάλου Μανού Τσάο, όπως ήταν αναμενόμενο. Μόνος με την κιθάρα τραγούδησε για την κακιά ζωή (Mala Vida), περισσότερο για την «ελευθερία» (Libertad) και πολλά άλλα κομμάτια του, όπως τα Clandestino και Me Llaman Calle. Ο Γάλλος τραγουδιστής και μουσικός μετέφερε μήνυμα συμπαράστασης από την πατρίδα του στην Ηριάννα και ευχαρίστησε επανειλημμένα την Αθήνα.
Τη μαραθώνια συναυλία, η οποία άρχισε στις 8 το βράδυ για να τελειώσει στις 3 τα ξημερώματα, άνοιξε ο εξαιρετικός Σπύρος Γραμμένος δίνοντας την εκκίνηση για μια βραδιά γεμάτη με τη δύναμη των τραγουδιών των καλλιτεχνών, που συμμετείχαν αφιλοκερδώς.
Τη σκυτάλη πήρε ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο οποίος επέλεξε για αρχή το Τρένο στην κορυφογραμμή σε μουσική του Μπομπ Ντίλαν και στίχους δικούς του λέγοντας ότι του θυμίζει την υπόθεση της Ηριάννας. Στη συνέχεια «αφιέρωσε» την «υβρεοπομπή» στο παραδικαστικό κύκλωμα, είπε το «Γυφτάκι» του Τζίμη Πανούση και τα δικά του αγαπημένα, όπως «Ο καθρέφτης», «Θέλω να σε ξεπεράσω» και «Εκείνη». Τραγούδησε, δε, α καπέλα τα εξής λόγια:
«Ακόμα υπάρχουν λέξεις όπως δημοκρατία, ανθρωπισμός, ισότης, κράτος κοινωνικό … Κι αυτό το ψέλλισμα είν' το μόνο που δε θα σβήσει / Όταν κι ο νέος μας δυνάστης θα 'ναι νεκρός / θα γίνει λέξεις και θα στήσει ξανά τη φύση / Ν' αστράψει μες στα ποιήματά του ο ουρανός».
Ακολούθησαν οι δυναμικοί Social Waste με το Hip Hop της Μεσογείου, τη γιορτή της ουτοπίας και το «Θα τον αλλάξουμε εμείς» τον σάπιο κόσμο. Το τελευταίο κομμάτι ξεκινάει με τον (ηχογραφημένο για τις ανάγκες τις συναυλίας) λαουτιέρη Γιάγκο Χαιρέτη να λέει «νιώθω στις φτέρνες μου ξανά του Ροσινάντε τα πλευρά» και αναφέρεται στους Ζαπάτα και Άλι, αλλά και στις δολοφονίες του Φύσσα και του Αλιέντε.
Το συγκρότημα από το Ηράκλειο της Κρήτης αφιέρωσε το κομμάτι «Θα 'τανε δε θα 'ταν 15» στη μνήμη του Μπερκίν Ελβάν, που σκοτώθηκε σε διαδήλωση του 2014 στο Γκεζί της Τουρκίας. Ακόμη, οι SW τραγούδησαν «Του Άρη»: «Θα μιλήσουμε για κείνους που πουλήσαν τον ΕΛΑΣ σου / κι έπειτα ξεπουλήσανε και τούτο το χώμα /κι όμως τα σόγια τους μας κυβερνάνε ακόμα» και «Του Χρόνη»: «Και το κλειδί θα είναι κάτω απ’ το γεράνι / Η επανάσταση μονάχα έχει ουσία /όσο κρατάει μέχρι να γίνει εξουσία (…) Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς αλλά εγώ πώς να ξεχάσω, την παρανομία και την απεργία, την απομόνωση».
Στη συνέχεια η Ματούλα Ζαμάνη ερμήνευσε, μεταξύ άλλων, δημιουργίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου: «Στις χαραυγές ξεχνιέμαι», «Ο Τρυγητής» και φυσικά το «Αερικό». Χαρακτηριστική στιγμή της βραδιάς όταν οι χιλιάδες φωνές ενώθηκαν στο ρεφρέν:
Όσες κι αν χτίζουν φυλακές, κι αν ο κλοιός στενεύει, ο νους μας είναι αληταριό, που όλο θα δραπετεύει.
Νωρίτερα, μαζί με τον Δημήτρη Μυστακίδη έπαιξε επίσης το παραδοσιακό «Θεέ μου μεγαλοδύναμε». Η χειμαρρώδης καλλιτέχνιδα μας είχε μία έκπληξη, όπως συνηθίζει, με τον Εισβολέα και την ίδια να λένε τη «Μπανιστηρτζού».
_____________
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου